Geschiedenis
Toen onze jongste vier werd en naar school ging kwam er ruimte voor een hond. Al gauw stond vast dat de hond een labrador moest worden.
Bikkel, een blonde reu, kwam als pup van zeven weken ons gezin verrijken. Op dat moment waren onze vier zonen allemaal nog onder de tien jaar. Het was een heerlijk drukke boel. Bikkel werd de grootste vriend van de jongens. Wat een lieve hond! Hij is bijna veertien jaar geworden.
Toen Bikkel vier jaar was verhuisden we naar het platteland en kwam Donna, een zwart teefje, in ons leven. Ook Donna is een geweldige hond.
Ze was de kleinste uit het nest maar zeer dapper. Toen Bikkel stierf van ouderdom, leek Donna ontroostbaar. Ze was echt van slag en miste Bikkel net zo veel als wij.
Nadien duurde het niet lang voordat Mies, een foxred teefje, bij ons in huis kwam. Ze was weer een heel andere hond. Ik dacht dat Labradors altijd wel een beetje hetzelfde zijn maar niets is minder waar. Drie totaal verschillende honden. Maar alle drie even lief, grappig en ondeugend op z'n tijd. En ja, ze schudden zich binnen uit als ze in de vieze sloot hebben gezwommen en ze spugen op het kleed als ze iets goors hebben gegeten. Ze vreten aan de schoenen en soms komt er spontaan een hortensia tak langs. Die hebben ze dan in het voorbij gaan opgepikt en ze rennen er enthousiast mee rond. Maar er gaat niets boven de blik van je trouwe, lieve hond. Het zijn fantastische beesten en echt fijn gezelschap!
